هر صدا و هر سکوتی،اونو یاد من میاره
میشکنه بغض ترانه،غم رو گونه هام میباره
از همون نگاه اول،آرزوی آخرم شد
حس خوب داشتن اون،عاشقونه باورم شد
دلمو از قلم انداخت،اونکه صاحب دلم بود
منو دوس داشت ولی انگار،اندازش یه ذره کم بود
از همون نگاه اول،آرزوی آخرم شد
حس خوب داشتن اون،عاشقونه باورم شد

 

 

دارم دق میکنم تحمل ندارم دیگه خسته شدم دارم کم میارم

 

دلم تنگ شده و دیگه نا ندارم همش فکر توام همش بی قرارم

 

دیگه اشگی برام نمونده که بخام برات گریه کنم فدای تو چشمام 

 

دلم داره واسه تو پرپر میزنه تو رفتیو هنوز خیالت با منه

 

 

 

 

 

 

کاش میدانستی

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد
و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس
سند عشق به امضا شدنش می ارزد

گرچه من تجربه‌ای از نرسیدن‌هایم
کوشش رود به دریا شدنش می ارزد

کیستم ؟  باز همان آتش سردی که هنوز
حتم دارد که به احیا شدنش می ارزد

با دو دست تو فرو ریختنِ دم به دمم
به همان لحظه‌ی بر پا شدنش می ارزد

دل من در سبدی ـ عشق ـ به نیل تو سپرد
نگهش دار، به موسی شدنش می ارزد

سال‌ها گرچه که در پیله بماند غزلم
صبر این کِرم به زیبا شدنش می ارزد

 

تو دست در دست دیگری ….

 

من در حال نوازشِ دلی که سخت گرفته است ازتو ….

 

مدام بر او تکرار می کنم که نترس عزیز دل…
…
آن دستهابه هیچ کس وفا ندارند

 

 

 

پایانی برای قصه ها نیست،

نه بره ها گرگ میشوند نه گرگها سیر!

خسته ام از جنس قلابی آدمها...

دار میزنم خاطرات کسی را که مرا دور زده،

حالم خوب است...

اما گذشته ام درد میکند!!

 

 

 

آروم آروم به نبودنت عادت میکنم چون هیچوقت داشتنت رو تجربه نکردم....

 

دیگه به داشتن چشمهای پر از حسرتم عادت کردم ...

 

سهم منم همینه تنهایی تنهایی تنهایی

 

انقدر این بغض گلومو سنگین کرده که حتی نمیتونم حرفامو اینجا بنویسم.

 

دیگه بی هوا خندیدن رو یاد گرفتم

 

دیگه تنهایی رو خیلی وقته یاد گرفتم .......

 

تو نگرانم نشو همه چیز را یاد گرفتم ...

 

یاد گرفتم چگونه با تو باشم بی انکه تو باشی یاد گرفتم نفس بکشم...

 

بی تو...و بیاد تو

 

یاد گرفتم چگونه نبودنت را با رویای با تو بودن و جای خالی ات را با خاطراتت پر کنم....

 

 

 

یه احساسی به تو دارم یه حس تازه و مبهم

یه جوری توی دنیامی که تنها با تو خوشحالم

 

یه احساسی به تو دارم شبیه شوق و بیخوابی

تو چشمات طرح خورشیده تو این شبهای مردابی

 

تا دستای تو راهی نیست دارم از گریه کم میشم

تو مرز بین من با تو دارم شکل خودم میشم

 

مث گلهای بی گلدون هنوزم مات بارونی

تو از دلتنگی دریا توی توفان چی می دونی؟

 

نمی دونم کجا بودم که رویاهامو گم کردم

که می سوزم که می میرم اگر که از تو برگردم

 

خودم بودم که می خواستم همه دنیای من باشی

ببین غرق توام اما هنوز می ترسی تنها شی

 

یه احساسی به تو دارم یه جوری از تو سرشارم

یه کم این حسّو باور کن که بی وقفه دوست دارم

 

یه احساسی به تو دارم شبیه عشق و دل بستن

تو هم مثل منی اما یه کم عاشق تری از من

هیچ حسی تو این دنیا قشنگتر از این نیست که بدانی به کسی تعلق داری وبرای کسی عزیزی